ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ, 14 ਅਗਸਤ – 12 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਅੱਜ ਤੋਂ 70 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਫਰੋਲੋਗੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ ਕਿ ਅੱਜ ਹੀ ਦੇ ਦਿਨ 12 ਅਗਸਤ 1948 ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਆਯੋਜਿਤ ਹੋਈਆਂ ਉਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਪੁਰਸ਼ ਹਾਕੀ ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੇ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸੀ ਟੀਮ (ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼) ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਜੰਗ ਲੜਨੀ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਤੇ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੱਕ ਰਾਜ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਤਾਰੀਖ਼ ਦੇ ੩ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਹੀ ਦੇਸ਼ ਆਪਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦਿਨ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਵਰ੍ਹੇ ਗੰਢ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਥੋਂ 7000 ਕਿੱਲੋ ਮੀਟਰ ਦੂਰ 11 ਭਾਰਤੀ ਖਿਡਾਰੀ ਇਸ ਵਾਰ ਵੇਂਬਲੀ ਸਟੇਡੀਅਮ ਵਿੱਚ ਹਾਕੀ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਉੱਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਤੋਂ ਲੋਹਾ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ। ਭਾਰਤੀ ਹਾਕੀ ਟੀਮ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਵਰ੍ਹੇ ਗੰਢ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਖ਼ਾਸ ਤੋਹਫ਼ਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਟੀਮ ਇੱਕ ਵਾਰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਖੇਡਣ ਤੋਂ ਮਨਾਹੀ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਕਿ ਭਾਰਤ ਉਸ ਦੇ ਉਪਨਿਵੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਭਾਰਤ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਖੇਡਣਗੇ। ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਦੀ ਟੀਮ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਹੁਣ ਭਾਰਤ ਆਜ਼ਾਦ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਖਿਡਾਰੀਆਂ ਨੇ ਆਜ਼ਾਦ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼ ਟੀਮ ਦੇ ਖ਼ਿਲਾਫ਼ ਹਾਕੀ ਖੇਡੀ। ਭਾਰਤ ਨੇ ਇਸ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਗ੍ਰੇਟ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਨੂੰ 4-0 ਤੋਂ ਮਾਤ ਦਿੱਤੀ। ਇਹ ਉਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦਾ ਲਗਾਤਾਰ ਚੌਥਾ ਗੋਲਡ (ਸੋਨ ਤਗਮਾ) ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਜ਼ਾਦ ਭਾਰਤ ਨੇ 1948 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਹਿਲੇ ਉਲੰਪਿਕ ਸੋਨ ਤਗਮੇ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਜਮਾਇਆ।
ਇਸ ਵਾਰ ਉਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਤਰੰਗਾ ਝੰਡਾ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਲਹਿਰਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਪਹਿਲਾ ਮੌਕਾ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਉਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤੀ ਤਰੰਗਾ ਲਹਿਰਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ। ਭਾਰਤ ਇਤਿਹਾਸ ਰਚ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਉਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਵਿੱਚ ਸਬ-ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਪਣਾ ਡੇਬਿਊ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਇਸ ਉਲੰਪਿਕ ਖੇਡਾਂ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ ਉਹ ਹੀਰੋ ਬਣ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਸੈਂਟਰ ਫਾਰਵਰਡ ਪੁਜ਼ੀਸ਼ਨ ਉੱਤੇ ਖੇਡਣ ਵਾਲੇ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਫਾਈਨਲ ਮੈਚ ਵਿੱਚ 2 ਗੋਲ ਕੀਤੇ। ਉੱਥੇ ਹੀ 1-1 ਗੋਲ ਤਰਲੋਚਨ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਪਤ ਜਨਸੇਨ ਨੇ ਦਾਗੇ।
ਇਸ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਜਿੱਤ ਦੇ ਨਾਇਕ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਭਲੇ ਹੀ ਇਹ 70 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਅੱਜ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਕੱਲ੍ਹ ਦੀ ਹੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇ।
93 ਸਾਲ ਦਾ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਚ ਜਿੱਤਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਸਾਡਾ ਤਰੰਗਾ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਸਾਡਾ ਰਾਸ਼ਟਰ ਗੀਤ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਨਜ਼ਾਰਾ ਵੇਖ ਤਦ ਮੇਰੇ ਆਜ਼ਾਦੀ ਸੈਨਾਪਤੀ ਪਿਤਾ ਦੇ ਸ਼ਬਦ ਸਨ, ‘ਸਾਡਾ ਝੰਡਾ, ਸਾਡਾ ਦੇਸ਼’ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈਂ ਸੱਮਝ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਸਭ ਦੇ ਕੀ ਮਾਅਨੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਵੀ ਮੈਦਾਨ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਉੱਠ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।
ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ 1952 ਅਤੇ ਬਤੌਰ ਕਪਤਾਨ 1956 ਉਲੰਪਿਕ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਾਕੀ ਟੀਮ ਦੇ ਸੋਨ ਤਗਮੇ ਜਿੱਤਣ ਵਿੱਚ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਬਲਬੀਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਲਈ 1948 ਦਾ ਪਲ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਖ਼ਾਸ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਦੇ ਇਸ ਸੋਨ ਤਗਮਾ ਜਿੱਤਣ ਉੱਤੇ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਆਜ਼ਾਦ ਭਾਰਤ ਲਈ ਉਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਵਰ੍ਹੇ ਗੰਢ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਇੱਕ ਖ਼ਾਸ ਲਮਹਾ ਸੀ।
