ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਕੇਂਦਰ ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ

1990 ਤੋਂ 2022 ਤੱਕ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਕੇਂਦਰ ਜਲੰਧਰ ਵਿਖੇ ਜਿਹੜੇ ਵੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਤਾਇਨਾਤ ਰਹੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਵਾਹ-ਵਾਸਤਾ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ। ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੇ ਆਲੋਚਨਾ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕੇ ਚੰਗੇ ਸਬੰਧ ਬਣਾਈ ਰੱਖੇ। ਕੁੱਝ ਨੇ ਪ੍ਰਸੰਸਾ ਵੇਲੇ ਵੱਡੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟਾਵਾ ਕੀਤਾ ਪਰੰਤੂ ਆਲੋਚਨਾ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਾ ਕਰ ਸਕੇ। ਕੁੱਝ ਨੇ ਸਹਿਜ ਰਹਿੰਦਿਆਂ ਸਾਂਝ ਬਣਾਈ ਰੱਖੀ। ਕੁੱਝ ਨੇ ਤਿੱਖਾ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਵਿਅਕਤ ਕੀਤਾ।
ਕੁੱਝ ਇੱਕ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਰਾਜਾਂ ਤੋਂ ਇੱਥੇ ਅਫ਼ਸਰ ਅਧਿਕਾਰੀ ਬਣ ਕੇ ਆਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਾ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਮੋਹ ਤੇਹ ਸੀ। ਉਹ ਕੁੱਝ ਸਮਾਂ ਅਫ਼ਸਰੀ ਕਰਕੇ ਆਪੋ-ਆਪਣੇ ਥਾਂ ਟਿਕਾਣਿਆਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮੇਰੀ ਸਮੀਖਿਆ ਪ੍ਰਤੀ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਸੀ। ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਮਿਲਦੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕਰਦਾ, ਕੋਈ ਉਰਦੂ ਵਿੱਚ। ਆਮ ਧਾਰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦ ਤੱਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਖ਼ਿੱਤੇ ਦੀ ਬੋਲੀ ਤੇ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਮੁੱਢਲੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨਹੀਂ ਜਦ ਤੱਕ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਖ਼ਿੱਤੇ ਦੇ ਜਨ-ਜੀਵਨ, ਉੱਥੋਂ ਦੇ ਸਾਹਿਤ, ਸੰਗੀਤ, ਕਲਾ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਅਤੇ ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਉੱਥੋਂ ਦੇ ਟੈਲੀਵਿਜ਼ਨ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਇਨਸਾਫ਼ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ।
ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਕੇਂਦਰ ਜਲੰਧਰ ਵਿਖੇ ਪੰਜਾਬੀ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਵੀ ਤਾਇਨਾਤ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗ਼ੈਰ-ਪੰਜਾਬੀ ਵੀ। ਕੁੱਝ ਨੇ ਮਾਹੌਲ ਨੂੰ ਹੁਲਾਰਾ ਦਿੱਤਾ, ਕੁੱਝ ਨਾ ਕੁੱਝ ਕਰਦੇ ਰਹੇ, ਡੀ ਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਛਿੜਦਾ ਰਿਹਾ। ਲੋਕ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹੇ।
ਹਫ਼ਤਾਵਾਰ ਕਾਲਮ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਅਸੀਂ ਐਨ ਜੀ ਓ ਗਲੋਬਲ ਮੀਡੀਆ ਅਕੈਡਮੀ ਵੱਲੋਂ ਮੀਡੀਆ ਸਬੰਧੀ ਸੈਮੀਨਾਰ, ਐਵਾਰਡ ਨਾਈਟ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵ ਪੰਜਾਬੀ ਮੀਡੀਆ ਕਾਨਫ਼ਰੰਸ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਡਾ. ਦਲਜੀਤ ਸਿੰਘ, ਸ਼੍ਰੀ ਗੋਵਰਧਨ ਸ਼ਰਮਾ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀ ਓਮ ਗੌਰੀ ਦੱਤ ਸ਼ਰਮਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਰਗਰਮ ਸ਼ਮੂਲੀਅਤ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਸੰਗ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਰਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਦੀ ਸਮਝ ਸੀ।
ਇਕ ਵਾਰ ਕਾਲਮ ਵਿੱਚ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਐਂਕਰਾਂ, ਨਿਊਜ਼ ਰੀਡਰਾਂ ਦੀ ਕਾਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਕਰਨ ਲਈ, ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਸਹੀ ਤੇ ਸ਼ੁੱਧ ਉਚਾਰਨ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ ਸਮੇਂ-ਸਮੇਂ ਵਰਕਸ਼ਾਪਾਂ ਦਾ ਆਯੋਜਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸਾਂ ਕਿ ਥੋੜ੍ਹੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਡਾ. ਦਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬਤੌਰ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਦੂਰਦਰਸ਼ਨ ਕੇਂਦਰ ਜਲੰਧਰ ਵਿਖੇ ਵਰਕਸ਼ਾਪ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕੀਤਾ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਨਿਊਜ਼ ਰੀਡਰ, ਸਾਰੇ ਐਂਕਰ ਹਾਜ਼ਰ ਸਨ। ਮੈਂ ਉਸ ਵਰਕਸ਼ਾਪ ਦੌਰਾਨ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਮੌਜੂਦ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਮੁੱਲਵਾਨ ਸੁਝਾਅ ਦੇਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।
ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ‘ਡੀ ਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦਾ ਸਫ਼ਰ’ ਵਿਸ਼ੇ ‘ਤੇ ਪ੍ਰੈੱਸ ਕਲੱਬ ਜਲੰਧਰ ਵਿਖੇ ਸੈਮੀਨਾਰ ਕਰਵਾਇਆ। ਸੈਮੀਨਾਰ ਢਾਈ ਘੰਟੇ ਚੱਲਿਆ। ਮੌਕੇ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਗੋਵਰਧਨ ਸ਼ਰਮਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਉਸ ਸੈਮੀਨਾਰ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ। ਸੈਮੀਨਾਰ ਦੌਰਾਨ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸੁਝਾਵਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨ ਦਾ ਭਰੋਸਾ ਦੇ ਕੇ ਗਏ। ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸਾਂ ਕਿ ਕੁੱਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਸ ਭਰੋਸੇ ਨੂੰ ਅਮਲੀ ਰੂਪ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਦਰਅਸਲ ਉਦੋਂ ਹੀ ਡੀ ਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਮੂੰਹ-ਮੁਹਾਂਦਰਾ ਉੱਘੜਨ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਡਾ. ਦਲਜੀਤ ਸਿੰਘ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਸਿਖਰ ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ ਸਮਾਂ ਡੀ ਡੀ ਪੰਜਾਬੀ ਦਾ ਸੁਨਹਿਰੀ ਸਮਾਂ ਸੀ।
ਫਿਰ ਉਹ ਸਮਾਂ ਵੀ ਆਇਆ ਜਦ ਹਲਕੇ ਤੇ ਗ਼ੈਰ-ਮਿਆਰੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦੀ ਕਾਲਮ ਵਿੱਚ ਆਲੋਚਨਾ ਕਰਨ ‘ਤੇ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਮੁਖੀ ਫ਼ੋਨ ਕਰਕੇ ਤਿੱਖੇ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ ਪ੍ਰਗਟਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਅਤੇ ਕਈ ਆਰ ਟੀ ਆਈ ਪਾਉਣ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਕਰਦੇ ਰਹੇ। ਆਲੋਚਨਾ ਪ੍ਰਤੀ, ਸਮੀਖਿਆ ਪ੍ਰਤੀ, ਕਾਲਮ ਪ੍ਰਤੀ, ਕਾਲਮਨਵੀਸ ਪ੍ਰਤੀ ਆਪਣਾ ਆਪਣਾ ਨਜ਼ਰੀਆ ਹੈ।
ਐਮ ਜੀ ਗੌਤਮ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਚੰਗਾ ਵਿਵਾਦ ਛਿੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਖ਼ੂਬ ਚਰਚਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਾਲਮ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਲਿਖ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਅਗਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਇਸ ਮੁੱਦੇ ‘ਤੇ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋ ਸੀਨੀਅਰ ਪ੍ਰੋਡਿਊਸਰਾਂ ਨੂੰ ਸਨੇਹਾ ਦੇ ਕੇ ਮੇਰੇ ਕਾਲਜ ਭੇਜਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਰਹਿਣ ਦਿਓ, ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਰੌਲਾ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ।
ਕਿਸੇ ਚੈਨਲ ਦਾ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਬਣਦਾ ਹੈ ਇਹ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦੀ ਰੂਪ-ਰੇਖਾ ‘ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੋਗਰਾਮਾਂ ਦੀ ਰੂਪ-ਰੇਖਾ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਡਿਊਸਰ ਦੀ ਸਮਝ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਮਾਮਲਾ ਹੈ। ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਡਿਊਸਰ ਦੀ ਸਮਝ ਤੇ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਪ੍ਰਤੀਬੱਧਤਾ, ਮੁਹਾਰਤ, ਸਿੱਖਿਆ, ਸੁਭਾਅ ਅਤੇ ਸੁਹਜ-ਸਲੀਕੇ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁੱਝ ਇਕੱਠਾ ਇੱਕ ਥਾਂ ਮਿਲਣਾ ਵੀ ਤਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ।